Ewangelia według św. Łukasza 15

Do Jezusa przychodzili wszyscy nieuczciwi poborcy podatkowi oraz inni ludzie znani z grzesznego życiai uważnie słuchali Go. 2 Oburzeni faryzeusze i nauczyciele religijni mówili: Dlaczego on się zadaje z takimi ludźmi?! Jezus odpowiedział im przypowieścią: Kto z was, mając sto owiec, nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie szuka jednej, zaginionej na pustkowiu, tak długo, aż ją znajdzie? A znalazłszy, kładzie ją na swoje ramiona i z radością wraca do domu! Zaprasza wtedy przyjaciół oraz sąsiadów i mówi: „Cieszcie się razem ze mną! Znalazłem zgubioną owcę!”. Zapewniam was, że w niebie jest większa radość z jednego zagubionego grzesznika, który się opamięta i wróci do Boga, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu prawych, którzy nie zbłądzili!

W tej przypowieści, możemy zauważyć zatroskanie o rzeczy małe, ludzi którzy cierpia oraz są zagubieni. Występuje porównanie pasterza do Pana, owce to my grzesznicy. Zwykli ludzie którzy są zbłąkani, postępują różnie. Tutaj widzimy, że w niebie gdzie każdy zmierza większa radosć jest z tej jednej owcy która się gubi, czyli w porównaniu do nas grzeszy, błąka się ale nawraca się , pozostałe 99 owiec jest sprawiedliwe nie popełnia grzechu.

Zatem podsumowując każdy chce do nieba nawet największy, zatwardziały grzesznik gdy on się nawróci w niebie jest wielka radość z tego powodu i każdy zasługuje na ten cel, którym jest niebo.